Tijdens een lang jaar van lockdown hebben we allemaal thuis gekookt als nooit tevoren. Het was een genot om de hele avond door te brengen met het roeren in een pot risotto zonder sociale plannen om je schuldig te voelen over het missen. Maar deze langgerekte tijden, ze zijn smachtend of loom, komen tot een einde. De sociale agenda loopt vol, en ik ben bijvoorbeeld niet van plan een langverwachte reünie met vrienden te missen omdat ik in de buurt moet zijn om naar de roasties te kijken. Soms hebben we allemaal iets snel en gemakkelijks nodig voor het avondeten. Dat is wanneer ik me wend tot instant noedels.
Voor een zelfverklaarde 'foodie' is dit nogal een bekentenis. Maar voor die dagen waar snelheid alles is, en het alternatief daarom UberEats is, zijn er veel ergere dingen. Ze zijn spotgoedkoop (meestal 50 p of minder per portie), warm en vullend.
Pot Noodles - samen met Red Bull en essaycrises - behoren tot een periode in je leven die je hebt achtergelaten. Ga in plaats daarvan voor een van de opzichtige pakketten met Japanse symbolen. Als je goed kiest, zul je iets vinden zonder overmatig vet en suiker en de andere smurrie die je zou verwachten. Overmatig zout en een paar e-nummers zijn helaas bijna onvermijdelijk. Maar dat is geen slecht compromis voor wat tenslotte fastfood is.
Ik heb een favoriet merk - Nissin's Demae Ramen. Nissin is in feite het origineel, opgericht door Momofuku Ando die in 1958 de instant noedels uitvond. De goede oude Ando heeft meer gedaan voor de benarde situatie van arme studenten dan welke minister van Onderwijs dan ook heeft gedaan (afgezien van de historische prestaties van Gavin Williamson natuurlijk).
Het loont de moeite om online door de productvergelijkingsblogs te kauwen. Een legioen noedelliefhebbers hebben hun ramen beoordeeld met alle leergierigheid van de meest serieuze vinofielen. Maar voor mij moet het Nissin's Demae zijn, de sesam- of pittige smaak om precies te zijn. Beide worden niet alleen geleverd met een pakje droge poedersmaakstof, maar ook met een klein zakje sesamolie om erover te sprenkelen. Het maakt een wereld van verschil.
Er is niets mis met het eten van deze direct uit de verpakking, maar het is verbazingwekkend hoe weinig moeite het kost om van instantnoedels iets te maken dat lijkt op een voedzame en heerlijke maaltijd. Stel het samen zoals je een Vietnamese pho zou doen, de verse ingrediënten rauw in een grote kom; het gieten van de noedels in kokende bouillon is alles wat nodig is om de ingrediënten door te koken.
Ten eerste, groenten: gooi er een handvol spinazie in, of als je paksoi of andere Chinese groenten hebt, des te beter. Er mogen ook wat paddenstoelen in: enoki, verscheurde oester of flinterdunne plakjes kastanje. Dan wat eiwit: een handvol rauwe garnalen, of zelfs zeebaars in plakjes gesneden in sashimi-stijl (gebruik een filet zonder vel). Of, voor vegetariërs, wat blokjes zijden tahoe. Om je nederige noedels echt te verheffen tot een bevredigend solo-avondmaal, of zelfs om indruk te maken op gasten (want ik oordeel niemand die besluit dit op een etentje te serveren), voeg een paar laatste bloesems toe. Veel verse kruiden – koriander, Thaise basilicum, of nu het seizoen is, daslook – bladeren geplukt en heel laten. Giet er dan de kokend hete bouillon met je gekookte noedels over (bij de meeste goede merken moet je je noedels 2-3 minuten laten sudderen om te koken). Om af te werken, garneer met wat lente-uitjes, in kleine piekerige snippers gesneden en julienne gember - nogmaals, de lucifers zo dun als je ze kunt maken. Strooi er wat sesamzaadjes over en een paar druppels geroosterde sesamolie.
Dit is een gevaarlijk verslavende maaltijd. Het zal je ook doen twijfelen aan de £ 12 die je vroeger aan een ramen van Wagamama uitgaf. Geen slechte zaak. Instantnoedels, hoe vakkundig ook geüpgraded, zijn niet voor elke dag. Maar als de koelkast een beetje kaal is, manisch druk bezig bent, of als je sociale plannen hebt, ga dan aan de slag – en voel je niet schuldig.